Transit

Filip Rathé | No Mármore de tua bunda | 2011

Voor No Mármore de tua bunda selecteerde ik drie gedichten uit O amor natural van de Braziliaanse dichter Carlos Drummond de Andrade. Deze bundel werd posthuum uitgegeven omdat de dichter vreesde dat het publiek het werk als pornografisch zou bestempelen. Poëzie vormt voor mij bij het componeren – ook bij instrumentaal werk zonder tekst – steeds het uitgangspunt, dat op een intuïtieve manier associatief wordt benaderd.


Lees verder »

Bij het schrijven staat geen vaststaand organisatiesysteem voorop, maar wordt wel één methode consequent gehanteerd. Deze methode bestaat erin dat elke muzikale gedachte, zowel op het vlak van het materiaal (de klank, en de associatieve ketens ermee verbonden) als wat betreft het verloop (de tijd) aan dezelfde vragen wordt onderworpen, namelijk, hoe kan een gedachte verschijnen in de volgende vijf ‘organische’ aggregatietoestanden: groei (onder welke vorm dan ook), stasis, eruptie, convulsie en resonantie (die onder meer ook afname en herinnering impliceert). Elk antwoord wordt op een onbewust associatieve manier opnieuw aan deze vragen onderworpen. Hoe kan groei afnemen, hoe kan een statisch element eruptief zijn, wat is de verandering van de verandering, …? Op deze manier wil ik een netwerk creëren dat misschien op het bewuste niveau niet onmiddellijk een logica reveleert, maar wel een onbewuste innerlijke coherentie bezit en daardoor een graad van herkenbaarheid krijgt. Een herkenbaarheid van de orde “Ik weet dat ik je reeds heb ontmoet, maar vraag me niet waar, hoe of wanneer”.

No Mármore de tua bunda werd geschreven in opdracht van het TRANSIT festival, waar het op 22 oktober 2011 gecreëerd werd door Neue Vocalsolisten. [F.R.]



Media en bijlages

No Mármore de tua bunda - gedichten

 

I Em teu crespo jardim, anêmonas castanhas
detêm a mão ansiosa: Devagar.
Cada pétala ou sépala seja lentamente
acariciada, céu; e a vista pouse,
beijo abstrato, antes do beijo ritual,
na flora pubescente, amor; tudo é sagrado.


II Sugar e ser sugado pelo amor
no mesmo instante boca milvalente
o corpo dois em um o gozo pleno
que não pertence a mim nem te pertence
um gozo pleno de fusão difusa transfusão
o lamber o chupar o ser chupado
no mesmo espasmo
é tudo boca boca boca boca
sessenta e nove vezes boquílingua.


III No mármore de tua bunda gravei o meu epitáfio.
Agora que nos separamos, minha morte já não me pertence.
Tu a levaste contigo.


— Carlos Drummond de Andrade

I Kastanjebruine anemonen, in je stugge tuin,
weerhouden de bevlogen hand: Voorzichtig.
Elk bloemblad of elk kelkblad zij langzaam
geliefkoosd, hemel; en mogen de ogen rusten,
als abstracte kus, nog vóór de rituele kus,
op deze prille flora, liefde; alles is heilig.


II Zuigen en gezogen worden door de liefde
tegelijk de mond multivalent
het lichaam twee in één genot volledig
dat niet mij behoort noch jou behoort
genot van fusie diffuseert transfusie
likken zuigen en gezogen worden
in hetzelfde spasme
alles is mond en mond en mond en mond
negenenzestigvoudig tongenmond.


III Op het marmer van je billen heb ik mijn grafschrift gegrift.
Nu wij uit elkaar gaan, behoort mijn dood mij niet meer toe.
Jij nam die mee.


[Vertaling: August Willemsen]


Lees verder »     














Ook interessant...

Kijk ook eens naar deze werken

De TRANSIT collectie is een initiatief van MATRIX [Centrum voor Nieuwe Muziek], in samenwerking met Festival 20/21 en met de steun van Stad Leuven.