‘Urbex’ of ‘urban exploring’ is het verkennen en het opgraven van verborgen, verloren, verlaten, vergeten en vergane ruïnes van steden. In dit werk wordt urbex geabsorbeerd in en getransformeerd tot kamermuziek: visueel en klinkend materiaal versmelt met live ensemble. De ‘sound’ van geheime doorgangen en galmende grotten, verborgen valluiken, verkeerde afslagen, labyrintische paden, muf behangpapier, steile trappenhuizen die nergens meer naartoe leiden, ronddwalende spoken en opgeroepen fantomen wordt in dit werk verklankt; het tweede in mijn Urbex-serie. Zaken die ik beschouw als uitlopers van dit fenomeen – primitieve gps-systemen, Google Maps en 8-bitssimulaties – worden ook geïntegreerd als muzikale en visuele bouwstenen waarover de menselijke uitvoerders kunnen klimmen en die zij kunnen ontdekken. 

De titel verwijst naar de gouden regel van urbex: neem enkel foto’s, laat niets achter behalve voetstappen, en breek niets behalve de stilte. Zo alludeert de titel naar de gevaarlijke en illegale connotaties die geassocieerd worden met de activiteit. Er wordt namelijk van uit gegaan dat iemand die enkel aan urbex doet om te vandaliseren, te stelen, of kapot te maken, geen echte stedelijke ontdekkingsreiziger is. [Nicole Lizée]

Foto: Murray Ligthburn